Spirituele begeleiding, spiritueel groeien, anders gaan leven, je roeping ontdekken, gelukkig worden
Spiritualiteit gaat over je roeping ontdekken.
En, er werk van maken.
Dat kan
je enkel door het daarvoor nodige
karakter ontwikkelen, blijven kritisch denken
en bewuster worden door
regelmatig bezinnen.
Zo'n 'karakter' omvat
duurzaamheid in lichaamsbesef, betrouwbaarheid,
samenwerking,
rechtvaardigheid, vriendschap en
liefde.
Kritisch denken gaat over je bevrijden van
ideologisch of politiek correct of trendy denken.
Bewuster worden, bezinnen, vraagt anders gaan leven:
een beter evenwicht tussen activiteit en rust en tussen samenzijn en
alleen zijn. Bewuster word je door je regelmatig terug te trekken
in eenzaamheid en nietsdoende rust. Dan klaren aangeboren
helingsprocessen je leven uit en maken je bewust van hoe je lijf je waarnemen, denken, doen en laten, en de gevolgen daarvan
ervaart. Of je leven, je lichamelijk ervaarbaar gelukkig maakt?
Want daar gaat het je toch ook om? Om een boeiend, zinvol
leven?
Meer over de essentie van spiritualiteit:
Spiritualiteit gaat over gelukkig worden
En, word je zo gelukkiger?
Wat is het centrale existentiële probleem van elke fase van je leven?
3 pijlers van spiritualiteit: meditatie, kritisch denken, morele ontwikkeling
Hoe ontwikkel je je spiritualiteit? Wat is die spirituele grondhouding?
Innerlijkheid
Spiritualiteit gaat over je belangrijkste problemen
Spiritualiteit gaat over willen gelukkig worden
Je kunt enkel door bewuster te worden, jezelf
gelukkiger laten worden. Want daar gaat het je toch om? Om een boeiend, zinvol en
gelukkig leven?
Dat kan als je bewuster worden van hoe je waarnemen, denken, doen en
laten, en de gevolgen daarvan je geluk bepalen.
Daarvan bewust worden is niet zó moeilijk.
Door je wijze van waarnemen, denken, doen en laten schep je immers je eigen leefwereld. Dat is leven.
Die manier van omgaan met jezelf, je relatie, je gezin, familie, vrienden, werk,
samenleving wordt - eerder onafhankelijk van je wil - bepaald door
je basismentaliteit.
Die mentaliteit is de manier waarop je naar je leven, de mensen, situaties en gebeurtenissen erin kijkt. Dat perspectief bepaalt je manier van omgaan met je leven en wie of wat je daarin tegenkomt. Door die manier van omgaan krijg je gewilde of ongewilde resultaten. Die beleef je op hun beurt volgens je basismentaliteit. Zo schep je bewust of onbewust zelf je leven.
Spiritualiteit gaat over bewust worden
van die mentaliteit. Zodat je hem kan bijsturen.
Dat is niet zo moeilijk omdat je de bedoelde en onbedoelde gevolgen
ervan hoe dan ook ervaart en beleeft. Die beleving is natuurlijk
lichamelijk. Leven is ervaren en die beleving kan je gewaarworden.
Dat besef is aangeboren. Door spiritualiteit laat je dat besef
opnieuw bewust toe.
Spirituele begeleiding komt neer op: 'En, word je zo gelukkiger?'
Anders dan je misschien zou denken, kan je wel een onderscheid
maken tussen jezelf en je leefwereld (je omgeving). Maar, in je
leven zelf zijn dat 2 kanten van dezelfde medaille. Dat
intellectueel onderscheid voor waar nemen, maakt je blind voor die
éénheid
Je stopt namelijk niet aan je huid. Door je zintuigen raak en omvat
je, je omgeving. Daardoor lijkt die altijd zoals jij hem ziet, hoort,
ruikt, smaakt en aanvoelt.
Het is niet zo dat je zomaar met je oren hoort wat er allemaal te
horen valt. Of, met je ogen ziet wat er allemaal te zien valt. Of,
met je neus ruikt wat er allemaal te ruiken valt. Of, met je
mond proeft wat er allemaal te proeven valt. Of, met je huid en
inwendig gewaar wordt wat er allemaal kan gevoeld worden.
Nee, je hebt door je opvoeding, je afkomst, je milieu en je eigen ervaringen een
manier van
horen, zien, ruiken, smaken, voelen, aanvoelen en denken ontwikkeld. Zo heb
je, door de
jaren heen, een eigen stijl van waarnemen gekregen. Een perspectief
van waaruit je wat er in je omgeving gebeurt, benadert, ervaart en
beleeft.
Waardoor je leefwereld, in welke omgevingen je je ook verplaatst,
altijd wordt zoals jij hem ziet, hoort, ruikt, smaakt, gewaarwordt
en ervaart.
Samengevat: of je gelukkig bent, hangt af van hoe je je leven, ziet,
hoort, ruikt, smaakt en voelt. Je geluk hangt af van je mentaliteit.
Gelukkig kan je daarvan bewust worden. En, hem bijsturen.
Daar gaat spiritualiteit over.
Wat zijn het centrale existentiële problemen voor elke fase van je leven?
Leven is een tijd van nu zowat 80 jaar tussen onze geboorte en ons
uiterste, onze dood.
Elke nieuwe fase van ons leven stelt ons voor nieuwe - telkens
complexere - existentiële problemen. Die fases zijn
telkens leertijden. Een aantal jaren om de
bijkomende vaardigheden te ontwikkelen om het nieuwe soort
complexere problemen te leren oplossen.
Dat lukt enkel als je kan voortbouwen op de sociale vaardigheden die
nodig waren om de minder complexe problemen van je baby, kindertijd, jeugd,
jongvolwassenheid, ... , op te lossen.
Heb je die voorafgaande vaardigheden nog niet allemaal ontwikkeld,
kan je de normale complexere problemen van het volwassen leven (o.m.
duurzame heterosexuele relaties, gezin, opvoeding en carrière
integreren, je thuis voelen in de sociaal-economische wereld, omgaan
met tekortschieten, lijden en dood) niet oplossen.
Je dient die voorafgaande sociale vaardigheden eerst
te ontwikkelen. Want zonder die basis kan je de volgende
niet
ontwikkelen. Die bouwen daarop voort.
Groeien in levensbekwaamheid is telkens nieuwe sociale vaardigheden ontwikkelen. Zodat je zelfredzaamheid en je relatiebekwaamheid de telkens complexere situaties aankunnen. Je groeiende zelfredzaamheid en ralatiebekwaamheid versterken elkaar en houden elkaar in evenwicht. Groeien in zelfredzaamheid gaat daarbij telkens aan groeien in relatiebekwaamheid vooraf: jezelf kunnen behelpen is een noodzakelijke voorwaarde voor samenwerking, vriendschap, liefde en maatschappelijke integratie.
Tot onze kindertijd hangt ons kunnen ontwikkelen van
zelfredzaamheid en relatiebekwaamheid vooral van onze
gezinssituatie af. Tot en met zo ongeveer 12 jaar leren we
vooral van de voorbeelden van onze ouders en andere voor ons
affectief belangrijke personen. Zonder veel nadenken gaan we ervan
uit dat die gezagspersonen, waar we affectief afhankelijk van zijn,
zich volwassen gedragen. We willen als kind ook 'groot' worden, dus
zo. Daarom imiteren we hun voorbeeld en volgen hun
aanwijzingen. Als onze ouders gescheiden zijn, of één ouder
duidelijk de 'baas' was, leren we zo
onbewust de wereld zien vanuit het perspectief van de ouder
die het meest invloed over ons kreeg. Wiens brood met
eet, diens woord men spreekt.
Je zelfredzaamheid en relatiebekwaamheid ontwikkelen wordt er niet
makkelijker op als je thuis niet door hun voorbeeld en opvoeding,
van een elkaar liefhebbende vader en moeder hebt kunnen leren
vriendelijk samenwerken en voor je rechten opkomen.
Zoiets als volwassene onder eigen regie leren - zonder liefdevolle
sancties van ouders waarvan je de liefde ervaart - is een veel
moeizamer maar levensnoodzakelijke weg.
Je kan 8 belangrijke levensfases met hun telkens
complexere problemen
onderscheiden:
1. je babytijd
(0-1jr), 2. je peutertijd (1-3jr), 3. je kindertijd
(3-12jr), 4. je adolescentie ( 12-18jr),
5. je jongvolwassenheid (18-35jr), 6. je
volwassenheid (35-65jr), 7. je seniorentijd (65>...), 8. je leven als ouderling
met je
dood als uiterste.
De existentiële opgaven van elk van die levensfazes zijn:
1. Tijdens je babytijd: leren genieten.
2. Tijdens je peutertijd: leren genieten van ontdekken, ontwikkelen, verfijnen en coördineren van je waarnemen en doen, leren spreken.
3. Tijdens je kindertijd: leren tot je voordeel volgen en hanteren van regels: regels over omgang met gezag, onbekenden, samenwerking en samen spelen, regels over reciprociteit en rechtvaardigheid. Het komt er ook opaan de daarbij horende talenten ontwikkelen - zelfredzaamheid, assertiviteit en betrouwbaarheid - met als 'bijproduct' zelfbeheersing. Je worden dan niet meer door je emoties (woede, afkeer, angst, verdriet, blijdschap) geleid, jij leidt je emoties.
4. Tijdens je adolescentie: vanaf je
puberteit vereisen gelijkgeslachtelijke vriendschappen,
bovenop betrouwbare samenwerking, dat je
loyaliteit (trouw) en inleving
ontwikkelt. Die zijn de noodzakelijke basis voor een stevige
eigengeslachtelijke identiteit. Waarzonder je er niet
kunt in slagen het typische van de mentaliteit
van het complementaire geslacht ook maar waar te nemen. Laat staan aan te
voelen, te begrijpen en zijn reacties te voorzien.
Tegelijkertijd vereist je biologisch volwassen worden:
leren zelfstandig
kritisch denken over de waarden die je meekreeg
van je ouders, opvoeding en milieu,
binnen je
man of vrouw zijn, een eigen persoonlijke identiteit
ontwikkelen,
een antwoord vinden op wat voor jou een
zinvol leven is,
wat voor persoonlijke
bijdrage je wil kunnen leveren aan een menselijkere,
sociaal rechtvaardiger en meer in harmonie met de natuur levende
samenleving (je 'roeping).
Die persoonlijkheid en leren inleven, begrijpen en voorzien van de
attitudes van het complementaire geslacht zijn voorafgaande
noodzakelijke voorwaarden voor duurzame heteroseksuele
vriendschappen en liefde = samen één mens worden
5. Je jongvolwassenheid: stelt je
voor de opgave te beginnen met de realisatie van
je levenskeuzes. Eerst via een voor jou boeiende èn
maatschappelijk nuttige beroepsopleiding.
Een die je, voor het realizeren van je roeping, nodige
competenties vergroot. En, waar
jij
- en het gezin dat je voor ogen hebt
- decent zullen kunnen van leven.
Waarna je door
werken en zelfstandig wonen
geconfronteerd wordt met de reële
maatschappelijke context: sociaaleconomische
organisatie, wetten en contracten. En, daarmee moet leren
omgaan. Zodat je, bewust van wat voor jou een zinvol leven is, een
loyale partner kunt kiezen en samen een duurzaam
gezin stichten. Leren samen jullie roeping,
gezinsleven en vrije tijd coördineren tot een
samen zinvol leven.
6. Tijdens je
volwassenheid wordt - binnen het realizeren
en voortdurend evalueren, bijsturen en coördineren
van wat jullie van je leven en roeping maken -
maatschappelijke integratie belangrijk. Kinderen op de
wereld zetten, nodigt uit te leren omgaan met de
complexiteit van een zinvol gezinsleven en
het samen opvoeden van kinderen van verschillende leeftijd in een
consumptiegestuurde, winst- en prestatiegerichte samenleving waarin
internet et sociale media zo'n rol spelen. Maar ten laatste nu wordt
het ook nodig om je eindigheid te
aanvaarden. Om op een zinvolle manier met lijden,
ziekte en dood te leren omgaan.
7. Na je pensioen wordt de opgave: een
zinvolle invulling van je voorlaatste levensfase.
Als voorbereiding op je uiteindelijk ouder - mogelijk gebrekkig en
afhankelijk - worden en, je uiterste, sterven. Loslaten.
Meer hierover op onze pagina morele ontwikkeling
3 pijlers van spiritualiteit: zinvol leven, kritisch denken en mediteren
Bij meditatie denk je misschien aan je in een
niet echt aangename meditatiehouding houden. Daarbij stoppen met
denken in de hoop zo tot inzicht te komen.
Dat voor de essentie van spiritualiteit houden is modieus.
Maar waar het bij mediteren echt om gaat is je terugtrekken in stilte en
alleen zijn. Zodat je je leven en je manier van leven kunt
laten uitklaren.
Door je manieren van je in de plooi houden los te laten, word je bewust worden van hoe
je lijf je leven lichamelijk ervaart. Dàt
maakt je - lichamelijk ervaren - bewuster van je basismentaliteit, van
de gevolgen daarvan en van de existentiële vaardigheden die je nodig
moet ontwikkelen. Die aangeboren
helingsprocessen weer toelaten, dàt is mediteren.
Hoe leren mediteren? Daarover vind je meer op de bladzijde
natuurlijke meditatie.
Kritisch denken voorkomt dat je in plaats van
een boeiend zinvol duurzaam samenleven als doel voor ogen te houden, spiritualiteit gaat verwarren
met een naïef geloof in en/of verlangen naar aangename 'spirituele'
ervaringen. Kritisch denken helpt je dat soort verleidingen doorzien.
Verleidingen door
egocentrische mensen, die vooral aan hun eigen voordeel denken, maar
ook door marketing. Daar valt ook spirituele (sic) marketing
onder. Kritisch denken helpt je zo op je geluk gericht te blijven.
Meer daarover vind je op de bladzijde kritisch denken.
Door natuurlijke meditatie en kritisch denken word je
geleidelijk aan lichamelijk bewust van waar je aan meedoet. En of je
dat wel gelukkiger maakt. Je krijgt, door lichamelijk bewust te
blijven en je mentaliteit te zuiveren, klaarder wat voor jou zinvol leven
is. Dat laat je toe waar je aan meedoet
lichamelijk te toetsen. En zo gewaar te worden of je zo gelukkiger
wordt. 'Volgens je geweten handelen' werd vroeger nogal eens: 'je
moet je aan morele of religieuze regels onderwerpen'. Maar je
onderwerpen is geen moreel, laat staan spiritueel, handelen dat tot
geluk kan leiden. 'Wakker worden' is opstaan.
Meer daarover vind je
ook op de bladzijde
karakter en morele ontwikkeling.
Spiritualiteit is dus geen hobby. Alsof
'gelukkig willen worden' een hobby was die je een paar keer per week
kan beoefenen. Spiritualiteit is eerst bewust worden van de
zin van je leven, wat ze vroeger 'je roeping'
noemden. Op het spoor van je roeping blijven en naargelang van de fase van je leven
en wat daarin gebeurt, bijsturen. Dat vraagt meditatie (bezinning),
kritisch denken (bewust worden van waar je aan meedoet) en
gewetensvol handelen (problemen ècht oplossen).
Die 3 vaardigheden ontwikkelen samen. Dat komt doordat je met je
lijf mediteert, waarneemt, denkt, doet (of laat) en gewaarwordt.
Hoe ontwikkel je je spiritualiteit? Wat is die spirituele grondhouding?
Die spirituele grondhouding is een manier van hoe je, wat er in
je leven gebeurt, bekijkt.
Hij gaat ervan uit dat wat je in je leven toevalt niet toevallig is.
Het toeval valt je niet toevallig toe. Wat je toevalt = waar je niet
bewust voor gekozen hebt. Zoals bijv. je
ouders en familie, je omgeving, gebeurtenissen, ontmoetingen,
situaties, sociaaleconomische context, ... .
Wat er in je leven ook gebeurt, krijgt zo - van jou - een bijzondere,
een spirituele, betekenis: Die problemen en conflicten worden voor
jou uitnodigingen. Uitnodigingen om je manier van
ze bekijken bij te sturen. Je leven krijgt zo, van jou, zin.
En, raar maar waar, je ontwikkelt zo een innerlijke dankbaarheid voor
die uitnodigingen om jezelf te overstijgen, voor je leven.
Dankbaar omdat zo je leven zelf en wat je toevalt je de weg wijzen
naar 'hoe gelukkiger worden?'.
Die spirituele basishouding is dus geen geloof. Het is zoeken naar
de best mogelijke oplossing voor levensproblemen zoals die zich in
jouw leven aandienen. Om duurzaam gelukkig te worden en duurzaam
gelukkig te sterven.
Het is niet nodig te geloven dat er iets of iemand, ergens, overal
of diep in jezelf je die gebeurtenissen doet toevallen.
Spiritualiteit is een manier van je leven en wat er in gebeurt,
beleven. Je manier van waarnemen, je perspectief zo bijsturen dat je
leven zinvol, boeiend en gelukkig wordt. Spiritualiteit is dus geen
tijdverdrijf waar je af en toe wat tijd aan besteedt. Het is een
bewuste manier van je leven beleven, anders gaan leven.
Innerlijkheid: je manier van waarnemen bewust worden en bijsturen
Of je nu spiritueel bent, de problemen en vreugden die je
toevallen nu toevallig vindt of niet. Je leven en wat erin gebeurt
zijn gewilde of ongewilde gevolgen van hoe je ernaar kijkt en
daardoor mee omgaat. Je manier van waarnemen bepaalt je denken, doen
en laten en beleven. Hij realiseert zich door de gevolgen daarvan
hoe dan ook in je leven.
Van die manier van waarnemen, die je handelen en omgang blijkt te
richten en zo grotendeels bepaalt wat je dacht 'toeval' te zijn, kan
je bewust worden.
Dat heette vroeger 'tot inzicht' komen of 'wakker' of 'verlicht'
worden. Daarom kan je spiritualiteit ook een 'pad' noemen, als je dat
poëtischer vindt.
Door wat er in je leven gebeurt en hoe je dat beleeft te gaan
bekijken als een gevolg van je manier van waarnemen, denken, doen en
laten, kan je je perspectief leren kennen en bijsturen. Zo verander
je niet alleen je beleving. Ook je leven begint gelukkiger te worden.
Dat bijsturen heette vroeger in mystieke wat mysterieuze taal 'je
geest zuiveren'.
Door je problemen zo op te lossen dat je gelukkiger wordt, integreer
je eigenlijk via hoe je waarneemt, denkt, doen en laat, je lichaam,
je mentaliteit en je leefwereld.
Aan die integratie werken heette vroeger 'helen', je leven wordt
immers meer één ge-heel. Je ervaart jezelf daardoor intenser: je
ervaart lichamelijk die samenhang.
Dat bewust zijn kan permanent worden. Dan heb je opnieuw een geweten.
Door die spirituele grondhouding - de problemen en mooie
gebeurtenissen die je toevallen niet toevallig te vinden - merk je
vroeg of laat dat je manier van waarnemen, denken en handelen, je
lichaam, je mentaliteit en je omgeving eigenlijk nooit gescheiden
waren. Je wordt bewuster van hoe je waarneming je geluk of ongeluk bepaalt.
Bewust worden, tot inzicht komen
Door te mediteren, kritisch te denken en bewust te worden hoe je
je leven lichamelijk ervaart, kom je tot inzicht:
Je ontdekt meer en meer hoe wat je lijkt toe te vallen eerder je
waarneming - die je doen en laten los van je wil stuurt -
weerspiegelt. Je ondekt dat je wat je vond, zelf meegebracht had.
Door daarvan bewust worden verandert je manier van waarnemen, je
basisattitude, stilaan vanzelf.
Je ontdekt dat je door je manier van waarnemen hoe dan ook
onafscheidelijk bent van je omgeving. Die is en wordt altijd zoals
jij hem waarneemt.
Je wordt er bewust van dat jij de schepper van je wereld bent, van
je lijden of van je geluk en van hoe je die schept.
Dat inzicht opent je poort naar bevrijding uit lijden en ongeluk.
Spiritualiteit gaat over hoe je je wezenlijke problemen oplost
Echte spiritualiteit heeft geen aura, valt niet op. Hij gaat over
het leven zelf, alleen bewuster:
Over bewust worden van samenhangen tussen hoe je er tegenaan kijkt
en hoe je omgaat met de mensen en de gebeurtenissen die je toevallen.
Dat gaat over je lichamelijkheid, seksualiteit, relaties,
levensfases, sociaal-economische en politieke contexten. Over zware
ziekte, lijden van mensen waar je van houdt, over je eigen lijden,
ouder worden, sterven. Over verdriet, teleurstelling, wanhoop en
vragen rond duurzame Liefde bij verlies of gescheiden worden van
geliefden. Over het niet lukken van waardevolle zinvolle projecten,
..., ... .
Spiritueel leven gaat over je dromen en idealen, over hoe je naar
het leven kijkt, denkt, doet en laat en over hoe je met de
rezultaten daarvan omgaat.
Natuurlijke spiritualiteit, meditatie, kritisch denken en zinvol
leven (wijzer
worden) gaan over aspecten van je levensloop die je vragen doen
stellen over waar je eigenlijk aan meedoet en of dat je wel ècht
gelukkiger maakt.
Natuurlijke spiritualiteit helpt je die confrontaties met het reële
leven, aanvaarden en oplossen.
Die spirituele grondhouding - dat al wat je toevallig toevalt je
uitnodigt gelukkiger te worden - schept een concrete praktische in je
lijf gewortelde manier van naar je leven kijken. Hij laat je toe je
doen en laten te evalueren vanuit de dagdagelijkse vraag:
"Ja maar, maakt hoe ik hiernaar kijk en mee omga mij duurzaam (hier
en nu + op lange termijn) gelukkiger?"